_{^{لایحه دفاعیه مطالبه طلب}} 

ریاست و مستشاران محترم دادگاه تجدیدنظر استان تهران

با سلام و تقدیم احترام

در خصوص دادنامه بدوی شماره ..... ، موضوع مطالبه طلب (دعوی اصلی) و جلب ثالث (دعوی طاری) به وکالت از موکل به عرض می رسانم :

1- از نظر شکلی دعوی جلب ثالث مطروحه به درستی طرح نشده و پذیرش آن از سوی مرجع بدوی عاری از دقت لازم قضایی است چرا که موکل آقای احسان .... یکی از طرفین دعوی اصلی است و ثالث محسوب نمی شود که خوانده مدعی و متقاضی جلب و دعوت وی به دادرسی باشد و حسب مورد می بایست در این فرض دعوی متقابل مطرح شود و نه جلب ثالث، در نتیجه پذیرش این دعوی و حکم به استرداد لاشه چک خالی از وجه بوده و با مقررات قانونی و آئین دادرسی مدنی مغایرت دارد. همانطور که قضات محترم دادگاه تجدیدنظر عنایت دارند لزوم طرح صحیح دعوی و دقت به نوع آن و تعیین خواسته آن از حیث لزوم رعایت تشریفات دادرسی مدنی (بر خلاف دادرسی کیفری) خصوصیت داشته و در صورت عدم رعایت شرایط دادخواست و دعوی مطروحه حکم به رد است. در این خصوص هرچند که طرح دعوی جلب ثالث علیه آقای علیرضا ... فرزند ابراهیم از نظر شکلی (و نه ماهوی) صحیح است با این وجود دادگاه محترم بدوی نمی توانسته ضمن آن حکم به استرداد لاشه چکی بدهد که نزد موکل است و به عبارت اخری حکم صرفاً باید علیه یا له یکی از طرفین دادرسی باشد.

2- این که یکی از خواندگان دعوی جلب ثالث در جلسه دادرسی حاضر نشده امتناع از سوگند نیست و نمی تواند علیه خوانده دیگر و خواهان دعوی اصلی مورد استفاده قرار گیرد.

3- چک موضوع دعوی در وجه حامل بوده و این مطلب که چک از سوی آقای علیرضا .... فرزند عبدالحسین به آقای علیرضا ... فرزند ابراهیم (پدر موکل) داده شده است یک ادعاست که خوانده اصلی با تسامح دادگاه هیچ تلاشی در جهت اثبات آن ننموده است و البته دادگاه محترم هم به اشتباه کمترین توجهی به این مسئله نکرده و صرف اظهارات شهود و حتی به فرض صحت مبنی بر اینکه از علیرضا .... فرزند عبدالحسین شنیدیم که گفت من طلبکار هستم و نه پسرم، نمی تواند مثبت دعوی باشد به این دلیل که اظهارات آقای علیرضا ... فرزند عبدالحسین اخبار به حقی است برای غیر و به ضرر غیر و این نه اقرار است و نه شهادت و دادگاه محترم به این توجه ننموده اند که شهود فعلی هیچ اظهار و شهادت ارزشمندی علیه آقای احسان ..... ارائه نکرده اند و فقط گفته اند که از پدرش شنیدیم که گفت من طلبکارم و پول را گرفته ام. از این روست که ماده 1320 قانون مدنی می گوید شهادت بر شهادت در صورتی مسموع است که شاهد اصل وفات یافته یا به واسطه مانع دیگری مثل بیماری و سفر و حبس و غیره نتواند حاضر شود. متأسفانه مسیر رسیدگی به این پرونده پر است از کم توجهی قاضی بدوی به نصوص قانونی. انشاالله که از سر تسامح است و نه بی اطلاعی و غرض ورزی.

4- همانطور که گفته شد ماهیت گفته های شهود (یا به عبارت بهتر کسانی که خود را به عنوان شاهد معرفی کرده اند) شهادت بر شهادت است و فقط در فرض ماده 1320 قانون مدنی واجد اعتبار می باشد و چیزی را به ضرر موکل ثابت نمی نماید. به عبارت اخری نمی توان گفته های پدر احسان ... را اقرار تصور کرد و ضمن رد خواسته مطالبه طلب از ایشان، حکم به استرداد لاشه چکی داد که در وجه حامل است و نمی توان گفته های آقای علیرضا ... فرزند عبدالحسین (پدر موکل) را شهادت دانست چرا که شهادت جز در فرض ماده 1320 قانون مدنی باید نزد حاکم باشد. این مهم را آقای علی محمد .... (یکی از شهود) هرچند که اطلاعات حقوقی نداشته اند به خوبی دریافتند و در پایان اظهارات خود تأکید نموده اند که «..... من فقط شنیدم از ایشان ، خودم ندیدم».

با عنایت به مراتب فوق و محتویات پرونده مستدعی است ضمن رسیدگی مجدد حکم مقتضی صادر فرمائید.