تفاوت اقرار در امور حقوقی و امور کیفری
امتیاز:
|
تعداد بازدید: 2821
اقرار د امور حقوقی و کیفری
اثر دعوای حقوقی عموما مسائلی است كه در بدترین حالت، موجب لطمه به مال فرد میشود اما دعوای كیفری در صورت اثبات موجب مجازات فرد، از بین رفتن آبروی وی، لكهدار شدن سابقه او و تاثیر آن بر زندگی خانوادگی فرد است بنابراین اقرار در امور حقوقی با امور كیفری نمیتواند اثر یكسانی داشته باشد.
اگر فردی در یك دعوای حقوقی به ضرر خود و به نفع دیگری از وجود حقی خبر بدهد، دادگاه دیگر نیازی به بررسی سایر دلایل و اسناد ندارد و با استناد به همان اقرار فرد میتواند حكم به محكومیت فرد را صادر كند البته همانطور كه گفته شود در دعاوی حقوقی، حكم محكومیت كاری با آبروی فرد نداشته و حداكثر باعث از دست دادن مال فرد میشود و اثر بیشتری ندارد اما اگر فردی در یك دعوای كیفری به جرم خود اقرار (اعتراف) كند، این اقرار میتواند موجب مجازات و از دست رفتن آبروی فرد شود، بنابراین قاضی و دادگاه هم باید با حساسیت بیشتری با این اقرار برخورد كنند.
اصولا در امور كیفری، اقرار نمیتواند به تنهایی دلیل باشد زیرا فردی ممكن است برای فراری دادن همدستان خود در جرمی، اقرار به جرمی كند در حالیكه جرم را انجام نداده یا حتی بخواهد برای منحرف كردن ذهن كاراگاهان و قضات دادگاه، به دروغ اقراری كند تا حقیقت كشف نشود، بنابراین قاضی دادگاه باید با شنیدن اقرار متهم در خصوص درستی یا نادرستی آن تحقیق كند و در صورتی كه این اقرار با سایر دلایل وقوع جرم همخوانی داشت به آن استناد كند. و این شرایط در حالی است كه در امور حقوقی، قاضی نیازی به بررسی درستی یا نادرستی اقرار ندارد و به صرف اقرار فرد می تواند علیه او حكم صادر كند.