پاسخ - آیا می شود از شوهر افغانستانی حضانت فرزند را گرفت ؟
- حضانت عبارت است از نگهداری و تربیت طفل به گونه ای که نیارهای جسمانی و روانی او تأمین گردد.
- بنابراین، حضانت هم ناظر به حمایت جسمانی از کودک است و هم ناظر به حمایت روحی و اخلاقی او. حضانت کودکان برعهده ی والدین آن هاست و این مسئله هم حق و هم تکلیف آن ها می باشد.
- حق بودن حضانت به این معناست که کسی نمی تواند والدین کودک را از تربیت و نگهداری او منع نماید و طفل را از والدینش جدا کند.
- از طرف دیگر حضانت تکلیف والدین است؛ بدین معنا که پدر و مادر نمی توانند از نگهداری و تربیت طفل خود سرباز زده و از این تکلیف امتناع نمایند.
- همچنین، هیچ یک از پدر و مادر نمی توانند حضانت را اسقاط کرده یا آن را به غیر واگذار کنند بلکه باید در مدت مقرر به تکلیف قانونی خود عمل نموده و بدون مطالبه اجرت طفل را نگهداری نمایند.
- در زمان زندگی مشترک پدر و مادر، حضانت طفل با هر دوی آنان بوده و برای حضانت صحیح و مطلوب باید با یکدیگر همکاری نمایند.
- پس از جدایی والدین به علت فسخ نکاح یا طلاق، حضانت طفل (دختر و پسر) تا سن هفت سالگی با مادر بوده و بعد از هفت سالگی با پدر است.
- البته در این زمینه تاکید قانونگذار بر این است که در صورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.
- لازم به ذکر است که پدر ولی قهری طفل محسوب شده و فارغ از اینکه حضانت بر عهده ی کیست، هزینه نگهداری طفل برعهده پدر می باشد.
- در صورت فوت یکی از والدین، حضانت طفل با کسی است که زنده است، خواه پدر باشد یا مادر. بنابراین، در صورتی که پدر فوت کند حضانت طفل تا سن بلوغ با مادر می باشد.این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.
- بر اساس ماده 43 قانون حمایت خانواده، مادر در صورت فوت پدر هم عهده دار حضانت کودک می شود و وی مقدم بر همه اقارب است حتی بر جد پدری.
- در خصوص حضانت از کودک در صورت فوت یا فقدان پدر و مادر، قانونگذار صراحتی ندارد. با این حال، دادگاه در هنگام تصمیم گیری باید مصلحت کودک را بر همه چیز مقدم بدارد. بطور معمول در چنین مواردی دادگاه حضانت را به جد پدری می سپارد اما اگر مصلحت کودک اقتضا نماید، دادگاه مجبور به سپردن حضانت کودک به جد پدری نیست.
- در صورت فقدان جد پدری، حضانت کودک به وصی منصوب از طرف پدر یا جد پدری واگذار می گردد.
- در شرایطی که هیچ یک از والدین، جد پدری و وصی وجود نداشته باشند، قانونگذار در خصوص حضانت کودک ساکت اما به نظر می رسد در این صورت حضانت کودک بر عهده قیم خواهد بود.
این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.
آثار حضانت
نفقه
نفقه فرزند شامل لوازمی است که یک شخص در زندیگ بطور متعارف به آن نیازمند است. بر اساس ماده 1199 انفاق کنندگان به کودک به ترتیب عبارتند از پدر، اجداد پدری(با رعایت الاقرب فالاقرب)، مادر، اجداد و جدات مادری و جدات پدری. برای انفاق دو شرط نیاز است: 1- استطاعت منفق 2- فقیر و مستحق بودن کسی که به او انفاق می شود یعنی کودک.
لازم به ذکر است که ممکن است حضانت طفل برعهده ی مادر باشد اما نفقه ی طفل همچنان برعهده ی پدر می باشد و در صورتی که پدر با وجود استطاعت مالی از پرداخت نفقه کودک خودداری کند، مادر می تواند از او شکایت نماید.
این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.
تکلیف به نگهداری
نگهداری از کودک شامل همه ی کارهایی می شود که برای محافظت و مواظبت از کودک لازم است و یکی از مهم ترین وظایف پدر و مادر نگهداری از کودک می باشد.
تکلیف به تربیت
علاوه بر نگهداری و تأمین معاش کودک، تعلیم و تربیت نیز از نیازهای کودک است که پدر و مادر و حضانت کنندگان مسئولیت آن را برعهده دارند. ماده 1104 قانون مدنی پدر و مادر را تکلیف می کند که در تربیت اولاد همدیگر را یاری رسانند. بنابراین تا زمانی که پدر و مادر کودک با هم زندگی می کنند، تربیت کودک را به اشتراک به عهده دارند. شیوه تربیت کودک یک امر نسبی بوده و بسته به زمان و مکان مختلف، متفاوت می باشد.
حق ملاقات کودک
به موجب ماده 1174 قانون مدنی هرکدام از والدین که طفل تحت حضانت او نیست، حق ملاقات طفل خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوط به آن، در صورت اختلاف بین والدین با دادگاه است. بنابراین، هر یک از والدین این حق را دارند که در فواصل معین با کودک خود ملاقات کنند و حتی فساد اخلاقی مادر یا پدر هم باعث نمی شود از ملاقات او با فرزندش جلوگیری شود، بلکه تمهیدات لازم برای ملاقات در محیط مناسب و با حضور اشخاص مورد اعتماد در نظر گرفته خواهد شد. لازم به ذکر است که ممانعت از ملاقات با طفل میتواند یکی از موجبات سقوط حق حضانت باشد.
موارد سقوط حق حضانت
1- جنون پدر و مادر
2- ازدواج مادر
3- در صورت فوت پدر يا مادر ، حضانت طفل با آنكه زنده است خواهد بود
4- عدم مواظبت از طفل یا انحطاط اخلاقی پدر و مادر: مصادیق عدم مواظبت و انحطاط اخلاقی والدین عبارت است از:
5- اعتياد زيان آور به الكل، مواد مخدر و قمار
6- اشتهار به فساد اخلاقی و فحشاء
7- ابتلا به بيماری های روانی با تشخيص پزشک قانونی
8- سوء استفاده از طفل يا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء، تكدی گری و قاچاق
9- تكرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف
پاسخ به پرسش مخاطب در خصوص سلب حضانت از شوهر تبعه افغان
در پاسخ به پرسش شما در خصوص امکان سلب حضانت موقت از شوهر تبعه افغانستان باید گفت مطابق ماده 7 قانون مدنی اتباع خارج مقیم در خاک ایران از حیث مسائل مربوط به احوال شخصیه و اهلیت خود و همچنین از حیث حقوق ارثیه در حدود معاهدات مطیع قوانین و مقررات دولت متبوع خود خواهند بود.
احوال شخصیه عبارت است از مجموعه خصوصیاتی که به اعتبار آن ها شخص دارای حقوق و تکالیفی شده که در جامعه آن را اعمال نموده و قانون به آن ترتیب اثر می دهد. مصادیق احوال شخصیه شامل ازدواج، طلاق، نسب، اهلیت، ارث، وصیت و.. می باشد.
حضانت نیز جزء احوال شخصیه بوده و به همین علت مطابق ماده 7 قانون مدنی حضانت و موارد سلب آن از شوهر تبعه افغان تابع قانون کشور افغانستان می باشد.
این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.
مستندات قانونی قابل استناد در خصوص سلب حضانت
برای اطلاع از مقررات حاکم بر حضانت و ملاقات فرزند مقررات زیر را مطالعه نمایید :
مواد قانون مدنی از ماده 7 و ۱۱۰۴ و ۱۱۶۸ تا ۱۱۷۹
مواد قانون حمایت خانواده از ماده 43 تا 54
متن ماده ۶۳۲ قانون مجازات اسلامی
اگر کسی از دادن طفلی که به او سپرده شده است در موقع مطالبه اشخاصی که قانونا حق مطالبه دارند امتنا کند به مجازات از سه ماه تا‌شش ماه حبس یا به جزای نقدی از یک میلیون و پانصد هزار تا سه میلیون ریال محکوم خواهد شد.
ماده ۶۳۳ قانون مجازات اسلامی
هر گاه کسی شخصا یا به دستور دیگری طفل یا شخصی را که قادر به محافظت خود نمی‌باشد در محلی که خالی از سکنه است رها نماید به حبس از شش ماه تا دو سال و یا جزای نقدی از سه میلیون تا دوازده میلیون ریال محکوم خواهد شد و اگر در آبادی و جائیکه دارای سکنه باشد رها کند تا نصف مجازات مذکور محکوم خواهد شد و چنانچه این اقدام سبب وارد آمدن صدمه یا آسیب یا فوت شود، رهاکننده علاوه بر مجازات فوق حسب مورد به قصاص یا دیه یا ارش نیز محکوم خواهد شد.
این محتوا متعلق به سایت دفتر وکالت دادگران حامی ((dadgaran.com)) بوده و بهره برداری از آن بدون ذکر منبع ممنوع است.
پاسخ داده شده توسط کارشناس حقوقی ما